W słowach zaklęta jest moc. Nadając im strukturę narracji, z jednej strony porządkujemy, wyrażamy własne przeżycia i emocje, a z drugiej wywołujemy je u słuchaczy. Przekazujemy historie, tradycje, mądrość opartą na fundamencie życiowych doświadczeń. Z tej ukrytej i często nieuświadamianej mocy opowiadania skorzystała Magdalena Przygońska w dwóch przeprowadzonych przez siebie projektach „Bajeczne Babcie” oraz „Baśń jak życie”. Pomysł na realizację pierwszej inicjatywy powstał ze zwyczajnej potrzeby – chęci poznania sąsiadów i wspólnego działania z mieszkańcami warszawskiej dzielnicy Bielany. Najaktywniejszą grupą okazali się seniorzy z miejscowego Uniwersytetu Trzeciego Wieku oraz Klubu Osiedlowego „Przedwiośnie”. Po nawiązaniu znajomości, ruszyły prace nad projektem „Bajeczne Babcie”. Jedenaście energicznych seniorek rozpoczęło cykl warsztatów teatralnych, pracy z ciałem oraz głosem, po to by uzyskać końcowy, i jak się okazało imponujący, efekt… Panie nagrały audiobook z bajkami autorstwa Jana Brzechwy (https://soundcloud.com/bajeczne_babcie/sets/audiobook).



I choć seniorki swój projekt tworzyły głównie z myślą o najmłodszych, to ich pełnych charyzmy, zaangażowania i doświadczenia interpretacji chętnie słuchają także dorośli! Bo któż z nas nie uśmiechnie się do własnych wspomnień na dźwięk słów: „Nad rzeczką opodal krzaczka…”? Całości oczywiście dopełnia profesjonalny warsztat związany z licznymi przygotowaniami przed przystąpieniem do nagrań.



Ten międzypokoleniowy projekt, zrealizowany w ramach programu „Seniorzy w akcji”, dotowanego przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych, niesie ze sobą także walor dydaktyczny. Mądrości zawarte w bajkach, o czym „Bajeczne Babcie” przypominają, aktualne pozostają niezależnie od wieku. Sukces pierwszego projektu oraz potencjał jego uczestników, był inspiracją dla drugiej inicjatywy. „Baśń jak życie” (przedsięwzięcie w ramach programu "Mistrz/Uczeń 1 na 1" Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”) to cykl warsztatów, których oś ponownie tworzyło słowo. Uczestniczyło w nich dziesięciu seniorów z UTW na Bielanach.



Zajęcia ze sztuki opowiadania polegały na analizie struktury opowieści, przypominaniu polskich legend, poznawaniu historii innych kultur. Miały też wymiar praktyczny, np. pracy z głosem. Jednak najważniejszym celem projektu było zwrócenie uwagi na samą czynność opowiadania, czyli doświadczenie przyjemności i poczucia sensu, jakie daje świadome snucie opowieści. Ukoronowaniem tej kilkumiesięcznej uczty słowa było widowisko narracyjne. Seniorzy zaprosili swoich najbliższych na „wieczór opowieści”, w czasie którego dzielili się poznanymi historiami. „Bajeczne Babcie” i „Baśń jak życie” to inicjatywy, których beneficjentami byli nie tylko uczący się sztuki prowadzenia narracji. Opowiadanie ćwiczy też umiejętność słuchania, a te elementy są już podstawą do prowadzenia dialogu, który potrafi budować więzi na cale życie.