Planując jakiekolwiek działania warto określić sobie grupę docelową i się jej dobrze przyjrzeć. Podniesie to szanse na przygotowanie oferty, która spotka się z zainteresowaniem odbiorców, a co za tym idzie – nasze działania przyniosą satysfakcję obu stronom.

Senior, czyli kto?
Seniorzy to bardzo duża część społeczeństwa, wydaje się, że przy obecnej średniej długości życia, określenie 50+ nie jest adekwatne i nie niesie zbyt wielu informacji. Osoba 55-letnia jest w dzisiejszych czasach najczęściej w pełni sił, cieszy się w miarę dobrym zdrowiem, uprawia sport, jest aktywna zawodowo i w wielu innych dziedzinach życia. Zdecydowanie bliżej jej do osób w wieku 35 czy 45 lat niż 65. Z kolei zdrowie i kondycja u osób w wieku 65-75 często jest zdecydowanie lepsza niż w okolicach 80. Dlatego określanie mianem seniorów osób w wieku 50+ niespecjalnie ma sens i próba przygotowania działań dla tak dużej i zróżnicowanej grupy docelowej może mijać się z celem. Dobrą dolną granicą jest przejście na emeryturę – to ważny aspekt, który pozwala planować realizację działań w tygodniu, w ciągu dnia. Górną granicę określać trudno i dla większości projektów nie ma ona znaczenia – jeśli nasza propozycja kogoś zainteresuje, to nieistotne jest czy ma 65 czy 80 lat, jeśli tylko zdrowie i sprawność pozwalają mu się włączyć. Niemniej, wybierając miejsce naszych działań, warto wziąć pod uwagę łatwość dotarcia, dostępność dla osób z trudnościami w poruszaniu się.

To nie może być „cokolwiek”
Jednym z problemów, w oczywisty sposób zniechęcającym seniorów do korzystania z zajęć teoretycznie do nich skierowanych, jest przekonanie prowadzących, że wystarczy „zająć im czas”. Seniorzy to nie dzieci! A wielu pomysłodawców zdaje się tak ich postrzegać. Seniorzy to bardzo wymagająca grupa, to osoby z ogromnym doświadczeniem, wiedzą i wieloma umiejętnościami – trafić do nich mogą tylko propozycje na bardzo wysokim poziomie. Nie chodzi tu o to, że jedynie wykłady naukowe i tytuły profesora mają szansę przyciągnąć uwagę seniorów, ale chodzi o poziom, kompetencję i przygotowanie prowadzących. Nie traktujmy np. warsztatów rękodzielniczych dla dorosłych jak animacji dla dzieci – jeśli zapraszamy do poznania techniki filcowania, to niech zajęcia prowadzi doświadczony instruktor, który jest w stanie wiele o wełnie i pracy z nią opowiedzieć oraz zadbać o to, by wykonane prace były na odpowiednim poziomie. Jeśli chcemy zaprosić do udziału w DKF czy klubie książki, to niech cały cykl ma jakiś sens, jakąś myśl przewodnią. Rozmowa „o filmie” czy „o książce” to mało zachęcające hasło, zazwyczaj jednak dyskutuje się o problemach, wartościach czy wizji świata jakie dany autor kreuje. Jeśli jeszcze uda nam się zaprosić eksperta w danej dziedzinie, to nasze wydarzenie staje się naprawdę interesującą propozycją.

Wolą dawać niż tyko brać
Każdy człowiek chce czuć się potrzebny. Po zakończeniu pracy zawodowej, to właśnie znalezienie pól, na których nadal jest się potrzebnym i ważnym jest sporym wyzwaniem psychologicznym. Dlatego wszelkie inicjatywy, które umożliwiają podzielenie się swoim czasem, wiedzą, umiejętnościami, zrobienie czegoś dla innych, są atrakcyjniejsze niż te, w których jest się biernym uczestnikiem. Oczywiście świetnie to założenie spełniają inicjatywy, które angażują seniorów jako prowadzących, ale nie jest to jedyny pomysł. Dużym zainteresowaniem cieszą się akcje społeczne, np. szycie zabawek dla dzieci z domów dziecka albo przygotowanie dekoracji dla świetlicy socjoterapeutycznej. To często pozwala jednocześnie zdobyć jakieś nowe umiejętności, podzielić się swoimi, poznać nowe osoby oraz zrobić coś dobrego. Projektem, który został wspaniale odebrany przez seniorów, były „Bajeczne babcie” realizowane w Warszawie, przez naszego eksperta – Magdalenę Przygońską. Magda zaprosiła seniorki do nagrania audiobooka z bajkami, ale jednocześnie zaproponowała im profesjonalne przygotowanie warsztatowe. Więcej o tym projekcie możecie przeczytać tu:  HYPERLINK "http://spolecznik20.pl/posts/bajeczne-babcie" http://spolecznik20.pl/posts/bajeczne-babcie .